İnsanlar neden böyle değişiyor, bir gün yüzüne gülen 2. gün arkandan konusur olmus. Simdi bu yazımda size yasadıgım bir seyi anlatmak istiyorum. Cok yakın bi arkadasım vardı, aynı sırada oturuyoduk. Sevgilisinden ayrıldı diye dershanemi ekip yanına giderdim. Sonradan insan yapılan iyilikleri harcanılan emekleri hepsini unutuyo, insanları kıyafetlere benzetiyorum ben, önce giyersin cok seversin, sonra eskir baskasına verilir, unutulur o kıyafet. Ama onuda önceden çok severek giymemiş miydik ? Hergün almak için neler yapmıstık ailemize ? ama ne oldu onunda süresi doldu oda bizi artık mutlu etmiyor. Cünkü insanoğlu doymuyor hep iyisini istemeye. Sonra ne olacak o kıyafete yerleri silmek için bez. Hepimizin sonu bu hepimizin sonu ölüm. Peki sen kardesim, senin de mi bitti benden alacakların ? Anca bu kadar mı mutlu edebildim seni ? Neden peki, bu kadar lafı ne zaman hak ettim ben ? kimseye dostum demem bundan sonra, aldım ben ağzımın payını. Tek dostum var benim oda beni 6 yasımdan beri bırakmadı çok şükür. Tabiki de o kişi suan aynı blogda yazdıgımız hilal, gercekten kıymetini bileceksin böyle dostların, yüzüne gülen arkandan konusan kahpelere siktiri cekme vakti geldi                                                              


                                                                                                                                                 Beyza Küp